Eind goed, al goed

Afgelopen zaterdag kreeg ik veel bezoek in verband met mijn verjaardag. Een lieve vriendin (Myra) zou mij komen helpen met vlaaien snijden (tja ik woon in Limburg) en koffie maken. Ik was de schalen voor vlaai uit mijn kast aan het pakken. Ik heb een prachtige (vind ik) Chinese kast in mijn huiskamer staan die je moet sluiten met een ijzeren pin. Deze kast heb ik ooit zelf online besteld bij Colours of the Orient van Wendy Schepens. Dit is geweldig goed uitgepakt. Iedereen die bij mij thuis komt en de kast ziet vindt hem prachtig. Maar goed, dit terzijde.

De ijzeren pin had ik even eruit genomen om de kast goed open te kunnen maken om te voelen waar de schalen precies stonden. Ik had nog andere dingen in mijn handen en was met tien dingen tegelijkertijd bezig. Na een half uurtje kwam ik erachter dat ik de kast  open had laten staan en dat de pin kwijt was.

Hoe kon dat nou! Die had ik toch in mijn handen?


Ik ben gaan nadenken waar ik dat ding gelegd zou kunnen hebben om vervolgens het hele huis af te stropen, op zoek naar de ijzeren pin. Ik voelde op de kast, op de tafel, op het aanrecht  en zelfs het toilet had ik geïnspecteerd (de wasbak dan). Minstens een uur ben ik bezig geweest! Heel frustrerend zo vlak voor het bezoek dat zou komen en de vele dingen die ik nog moest doen.

 

Op een gegeven moment heb ik het maar proberen los te laten en gewacht op het bezoek. Dat bezoek zou vast mee willen helpen zoeken. Wachten op het bezoek kreeg ik opeens een veel betere ingeving! Ik belde Wendy Schepens van Colours of the Orient, zij zou direct een nieuwe pin opsturen. Alle moeite van het zoeken was dus voor niets geweest!

De dag vorderde en ik had de pin al lang weer uit mijn hoofd verbannen toen Jeu opeens met de pin aan kwam zetten. Hij vroeg zich af wat er op de grond lag....

 

Eind goed, al goed!

 

Esther