Mijn nieuwe RD4-jurkje

Ik heb een lievelingsjurk in de kast hangen die ik ooit heb gekocht voor een feest. Deze jurk heeft mij destijds een rib uit mijn lijf gekost. Vandaar ben ik er  heel zuinig op en doe ik hem alleen aan voor bijzondere gelegenheden. Laatst hadden we een feest op de universiteit, van een collega die hoogleraar werd. Dat vond ik een geschikte gelegenheid om mijn lievelingsjurk aan te trekken. 

 

Mijn vriend wist niet wat hij zag! Hij vond het een "wow-jurk" waar ik de blits mee zou maken. Hij heeft mij meteen vereeuwigd met deze jurk door een foto te maken.

 

Helaas heb ik de jurk die avond niet schoongehouden. Dat krijg je als je staand moet eten en niets ziet! Gelukkig was mijn hulp zo lief en bereid om de jurk mee naar haar huis te nemen om hem op de hand (zo legde ze mij dit uit) te wassen. Ze was veel te bang dat er iets mee zou gebeuren in de wasmachine.

 

Enkele dagen later had ik haar huilend aan de telefoon. Ze had al twee dagen niet geslapen en zat enorm over iets in! Ik was meteen alert maar had geen idee wat er aan de hand was. Ze wist niet hoe ze moest beginnen en ze had het over een feestje dat ze in haar huis had gehad....en iets met de jurk. Ik kon er geen touw aan vastknopen. Aanvankelijk ging ik het zelf invullen en dacht dat ze de jurk had aangetrokken en er uit was gescheurd of iets dergelijks. Ik was al naar oplossingen aan het zoeken in mijn hoofd en dacht: "Ach ja, dan breng ik hem langs bij de naaister en die kan vast wel weer de naden dicht stikken." 
Maar nee, de jurk was meegegaan (uiteraard per ongeluk) naar de RD4. Ze had de jurk keurig gewassen, vervolgens in een tasje gedaan en op de dozen met oud papier gezet.

 

Enkele mannen op het feestje hadden haar geholpen om het oud papier buiten te zetten, inclusief mijn jurk. Die was dus meegegaan naar de afvalverbrander of wat ze dan ook met oud papier doen. Het eerste wat ik aan haar vroeg was of ze had nagevraagd waar dat oud papier naar toe werd gebracht. Nee dat had ze nog niet gedaan. Het was inmiddels woensdag en het oud papier, ofwel mijn jurk, was enkele dagen eerder al opgehaald. Volgens mijn vriend kon ik het wel shaken en was de jurk voor goed verdwenen naar…….Tja waarnaar. Geen idee!

 

Ik was echt verdrietig en baalde enorm hiervan. Het had met alle jurken mogen gebeuren, maar niet met deze! Ik zat samen met mijn vriend te lunchen en opeens kwam mijn hulp langs met de auto. Ze was erachter gekomen dat het papier was afgevoerd naar RD4 en ze had toestemming gekregen om te gaan zoeken. Maar mijn vriend moest met haar mee, ze durfde niet alleen de containers in. 

Achteraf kreeg ik te horen dat hij bijna tot aan zijn nek daar in die container heeft gezeten. Tot overmaat van ramp kreeg hij nog een doos oude tijdschriften over zich heen, van iemand die nog wat in de container kwam gooien en niet door had dat er iemand in rond scharrelde. Het zoeken had geen zin en de jurk werd niet gevonden. Wat mijn vriend al niet voor mij over heeft! Zelf vermoed ik ook wel een beetje eigenbelang, want hij ziet mij liever live in de jurk dan op de foto!

 

Teleurgesteld stonden ze bij de balie van RD4 om te vertellen dat ze niets hadden kunnen vinden. Opeens kwam er een man aan die vrijwilligerswerk deed bij RD4. Hij vroeg waarnaar ze op zoek waren. Mijn hulp begon meteen de heilige Antonius aan te roepen en zei dat de jurk van mij zoek was. Gelukkig had mijn vriend zijn telefoon bij zich met een foto van mij in de jurk. Toen hij de foto liet zien zag hij een blik van herkenning in de ogen van deze man. Mijn vriend zei: "Als je deze jurk weet terug te brengen, krijg je een x-bedrag van mij!"  

 

De man vroeg of ze op hem wilden wachten want binnen 10 minuten zou hij terug zijn. Hij sprong op zijn fiets en inderdaad na 10 minuten was hij terug met de jurk in zijn tasje. Hij heeft het bedrag gekregen en ik heb mijn jurk terug! Dit heeft de man waarschijnlijk nog een ruzie met zijn vrouw opgeleverd, die de jurk wellicht net zo mooi vond als ik! Dit laatste kan mij niets schelen, want ik ben weer helemaal blij met mijn jurk. Mijn lieve hulp was net zo blij of misschien zelfs nog wel blijer dan ik. En mijn vriend was blij dat ik blij was en dat hij mij nog vaker zou zien in deze jurk. Eind goed al goed!

Na dit RD4-verhaal zal ik de jurk voortaan nog meer koesteren!

 

 

Esther Crombag