Eerste Kerst in mijn eigen huis

Het is vandaag 25 december! Eerste Kerstdag.

Deze ochtend werd ik wakker en realiseerde mij dat ik voor het eerst alleen was op Eerste Kerstdag, na 43 jaar bij mijn ouders te hebben gewoond. Er besloop mij opeens een gevoel van, hoe zal ik het zeggen, misschien wel eenzaamheid?

 

Kom op Es, geen sentimenteel gedoe sprak ik mijzelf streng toe. Ik ben opgestaan en al zingend (kerstliederen uiteraard) de trap naar beneden gelopen. Voor wie zing ik eigenlijk? Uiteraard voor Sandy (mijn lieve viervoeter) die mij al kwispelend stond op te wachten beneden aan de trap. Allereerst de lampjes van de kerstboom aanmaken. Voor wie eigenlijk? Zelf zie ik ze niet. Oh ja uiteraard ook voor Sandy. Daarna meteen de radio aangezet met kerstliederen.

 

 

 

Dan ga ik maar eens aan mijn kerstontbijt beginnen. Heb ik wel echt een kerstontbijt?

Even in de ijskast gevoeld maar daar zat niet meer of minder in dan altijd: kaas, jam, heksenkaas, eieren en brood in het broodmandje. Ik ben de tafel voor mijzelf gaan dekken en bedacht mij opeens hoe gezellig het altijd was bij pap en mam. De tafel gedekt vol lekkers: kerstbrood, warme broodjes etc. Ik heb toen alles maar weer in de ijskast gestopt en het brood terug gedaan in de kast. Radio uit, lampjes uit en Sandy opgetrommeld om mee naar pap en mam te gaan.

 

Ik belde aan bij pap en mam en vroeg of ik aan kon sluiten aan het kerstontbijt. Kerstontbijt? Was de eerste reactie van mam. Daar doen we toch nooit aan!

Omdat we ‘s middags al zo veel eten doen we met het ontbijt nooit anders dan anders. De tafel was dus net zo gedekt als in mijn eigen huis; kaas, brood, jam etc.

Goh ik dacht toch altijd dat wij ontbeten met kerstbrood en warme broodjes…

Nee dus, hebben we al jaren niet gedaan blijkbaar. Zo zie je maar weer hoe je jezelf eenzaamheid kan aanpraten dacht ik opeens en glimlachend in mijzelf.

Een paar uurtjes later was ik samen met de hele familie, mijn broer, lieve Birgit en alle kids. Een drukte van jewelste!!! Ik dacht verlangend terug aan dat heerlijke moment van die ochtend. Even alleen met Sandy in mijn eigen huis met de mooie kerstliederen op de radio.

Eenzaamheid kan dus ook in je hoofd zitten! Bij mij in elk geval dus wel.

Esther