Ik krijg vaak de vraag te horen of ik inmiddels helemaal gewend ben in mijn huis. Ik kan nu zeggen dat ik dat ben en (blindelings) mijn weg weet te vinden. Toch loop ik letterlijk en figuurlijk nog tegen dingen aan. Graag wil ik met jullie delen wat je als blinde allemaal tegenkomt als je zelfstandig woont.
Gelukkig heb ik vaak vrienden, familie, broer en lieve schoonzus met ogen over de vloer die regelmatig mijn ijskast en broodtrommel controleren. Daar bleek brood in te liggen met schimmel erop. In de ochtend heb ik nog heerlijk van dat brood gegeten. Plakje kaas erop en niets geproefd. Blijkbaar proef je schimmel niet. Ik voelde mij opeens misselijk toen ik dit hoorde. Ik vermoed psychisch misselijk voor zover dit al bestaat.
Sindsdien wordt mijn ijskast elke week grondig gecontroleerd. Ik moet dus leren niet te veel in te slaan en boodschappen te doen voor één persoon en niet voor een heel weeshuis. Best nog wel een dingetje!
Een ander iets is dat ik eraan moet denken om 's avonds de gordijnen dicht te doen en 's ochtends weer te openen. Ook het aanmaken van lampen doe ik niet automatisch. Je zult je afvragen waarom zou je überhaupt lampen aanmaken als je niets ziet? Het is wel zo gezellig als je bezoek ontvangt en er branden lampen. Vorige week kwam mijn vader mij 's ochtends helpen met de vuilnis buiten zetten en vroeg waarom alle lampen in het huis aan waren. Oeps....die hebben dan de hele nacht gebrand! Ik had de avond van tevoren bezoek, ze hebben het licht aangedaan en vergeten uit te doen. Als ik het zelf aanmaak vergeet ik het niet maar zodra anderen dit voor mijn doen weet ik dit niet en blijft het licht gewoon aan. Een oplossing is dan de tijdklok schakelaar. Die ga ik zeer binnenkort aanschaffen!
Ook valt er wel eens iets op de grond zoals bijvoorbeeld pilletjes die ik elke dag moet slikken. Nu heb ik geen pap of mam in de buurt die ik er even snel bij kan roepen om ze op te rapen.
Diverse pogingen om ze terug te vinden mislukten, de pilletjes rolden weg en ik besloot nieuwe te nemen. Birgit, mijn schoonzus, vond overal pillen in huis en maakte zich zorgen dat ik
mijn medicatie niet binnen kreeg. Nu neem ik mijn pilletjes boven het aanrecht, als ze vallen liggen ze in elk geval niet op de grond. Bovendien vind ik ze sneller terug. Overal is dus zeker een
oplossing voor te vinden en al doende leer ik veel.
Dat vorige week twee keer het alarm is afgegaan in de nacht is minder leuk. Achteraf loos alarm maar de schrik zat er goed in. Zowel bij mij als bij mijn lieve hond Sandy. Het is en blijft dus een avontuur met heel veel dingen te ontdekken. Ondanks dit alles vind ik het heel fijn en ben ik erg blij in mijn huis. Hopelijk blijft het bij deze tegenvallers. Zo niet dan volgt er zeker nog een blog.
Esther Crombag
